bipərdə — f. 1) pərdəsiz; 2) açıq, açıqcasına; 3) çarşabsız, yaşmaqsız, üzüaçıq; 4) m. həyasız, ismətsiz; 5) m. utanmaz, sırtıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
beyin — is. 1. anat. Mərkəzi sinir sisteminin ən mühüm üzvü, habelə bu üzvü təşkil edən və kəllə ilə bel sümüyü kanalını dolduran maddə. İnsan beyni. Qoyun beyni. Beyin xəstəliyi. 2. məc. dan. Ağıl, şüur, fəhm, zəka, baş mənasında. Onun beyni yoxdur,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çadrasız — sif. Çadra örtməmiş, başında çadra olmayan; çarşabsız, üzüaçıq. Çadrasız arvad … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
davranmaq — f. Özünü aparmaq, münasibət bildirmək. Təbriz inqilabçıları çox ehtiyatlı davranmalıdırlar. M. S. O.. Mən nə qədər ki . . <Xədicəyə> qarşı laqeyd və etinasız davranırdım, əksinə olaraq, o mənə bir o qədər artıq təmayül göstərir, bəzən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
duvaqsız — sif. Duvağı olmayan. // zərf Duvağı olmadan, duvaq örtmədən, üzüaçıq. Qızlar, qadınlar indi duvaqsız gəzirlər … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hicab — is. <ər.> klas. 1. Pərdə, örtü. Yaşadıqca cavanlana, enlənə; Bir hicabda, bir pərdədə əylənə. M. P. V.. // Məc. mənada. Üzdən götürüb ədəb niqabın; Rəf eylədilər həya hicabın. F.. 2. İslam dinində: yad kişilərə görünməmək üçün qadınların… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kərəm — 1. is. <ər.> köhn. Lütf, mərhəmət, inayət. Kərəm eyləmək. – <Ağa Heydər:> Xudaya, şükür kərəminə! Balalarım, gəlin sizi bağrıma basım. N. V.. Kərəm et (qıl) (yalvarış yaxud nəzakət bildirən əski ifadə) – 1) mərhəmət et, rəhm göstər,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
övrət — is. <ər.> köhn. 1. Arvad, zövcə, həyat yoldaşı. Sağ tərəfdən hacının övrəti əyləşib əlində dəsmal. Ə. H.. <Hacı:> Bir övrət, bir qızım, iki cavan oğlum, özüm xoşbəxt! C. C.. 2. Qadın (ümumiyyətlə). Müsəlman övrətinin özgə kişiyə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üzüörtülü — sif. Üzü örtülmüş halda olan, üzüaçıq olmayan. Arvadların biri, yəni Mustafanın anası üzüörtülü z. sevincək qaçır oğlunun yanına. C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yığıncaq — is. 1. Hər hansı bir məsələni və ya məsələləri müzakirə etmək üçün çağırılan ümumi iclas. Yığıncaqda iştirak etmək. Yığıncaq keçirmək. Yığıncaqda çıxış etmək. – <Mirzağa> çox vaxt ümumi iclaslara, işçi yığıncaqlarına getməzdi. S. H.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti